گفتنی برای شنُفتن نداریم

و زیردمای صد درجه آب و هوا

را تفسیر میکنیم

بگازونش تا گازیدنت فلسفه ای

بی اسطوره شود

بی آنکه افلاطون هفتای زیر پایش را

شاعر له کند

از لب بام بوسیده گرفته تا

لبِ نفسی که جز دروغ عرض نکرده

جنبیدن تو برای لاشه ایست

که لاشخوران هزار بار لیس زده اند

این درد برای دهانیست که فردا

سکوتی دندان شکن دارد

ایدئولوژیِ تزلزلی برای عام

یعنی آدامسی که بی نهایت چرخش

داشته و مرکزش سوال نشدنیست

پشت این هجای بلند متن

کولی های تنبک زن نُت می شوند

و قلاده را به گردن ریتم بندری

 آویزان می کنند 

و حالا رقص همه فن حریف تو

زیر آلاچیق های بی محبت شهر

و طی یک عملیات ،نامبرهای خفن

سیو میشوند

دلت به چی خوش است؟

به مرد پشت تابلو که با ژست عمیق تاریخ

فقط چند سانت قد دارد؟

 الناز بهفر